Ramen, Soba i Udon, czyli kluski z makaronem

Ramen

Ramen jest chyba najbardziej popularną zupą w Japonii. Każda osoba, która chociaż w drobnym stopniu interesuje się Japonią na pewno o nim słyszała ( zwłaszcza fani Naruto xD).
Zupa ramen jest niczym innym jak zupą składającą się z wywaru roślinnego lub zwierzęcego rosołu na bazie wieprzowiny i wywaru z kości, ewentualnie rybnego, warzyw, makaronu i wielu innych dodatków smakowych, wśród których znajdziecie kapustę bok choi, grzybki mun, tofu, jajka, chili, kukurydzę itd. Można by ją porównać do bogatej wersji polskiego rosołu. Ramen został wykorzystany do stworzenia pierwowzoru tzw. zup błyskawicznych.
Nie ma on sformalizowanego przepisu. Każdy kucharz i serwujący go lokal wymyśla własną recepturę. Wyróżnia się kilkadziesiąt jej typów. Do najpopularniejszych należą:
~Shio-ramen - stanowi najbardziej podobną do typowych, chińskich zup odmianę
ramenu. Podobnie jak one jest rodzajem lekkiego, odtłuszczonego rosołu przyrządzanego na bazie kurzego mięsa lub wieprzowiny. W jej skład wchodzi głównie drób lub pulpety drobiowe, ryby, kapusta pekińska, cebula lub szczypiorek, pory i pędy bambusa;

~Tonkotsu-ramen - gotowany na wieprzowych kościach. W efekcie posiada gęstą konsystencję i jest dość tłusty. Do zupy dodaje się niewielkich ilości warzyw i czasem mięsa. Często serwowany jest z pastą z nasion sezamu;

~Shōyu-ramen - rosół z kurczaka, czasem z dodatkiem wieprzowiny lub wołowiny. Doprawia się sosem sojowym, przez co jest ciemniejszy od innych rodzajów. Główne dodatki to: szczypiorek, wodorosty, jajka na twardo, pędy bambusa i soi. W odróżnieniu od zup japońskich, tę odmianę często się przyprawia na ostro przez dodanie czarnego pieprzu, oleju chili lub pieprzu syczuańskiego;

~Miso-ramen - silnie zjaponizowana odmiana potrawy, pochodząca z Hokkaido. Przyrządzana jest na bazie mięsa z kurczaka i ryb oraz silnie przyprawiana pastą miso. Podaje się ją wraz z dodatkiem kiełków sojowych, sezamu, cebuli, wieprzowiny, kapusty pekińskiej, białego pieprzu i czosnku

Udon

Kolejnym z popularnych dań z makaronem w Japonii jest udon. Potrawa ta pochodzi z Sikoku, tak samo zresztą jak soba, o której przeczytacie niżej.
Udon to gruby i bardzo długi japoński makaron, o średnicy nawet 2 mm (Włosi dostaliby chyba zawału). Pochodzenie jest oczywiście chińskie (jak wiele narodowych potraw japońskich). Mówi się, że to chińscy mnisi buddyjscy, którzy podróżowali po Japonii, przywieźli ze sobą udon. A za pierwsze miejsce, gdzie udało zaszczepić się udon, to oczywiście Sikoku - a co więcej - dzisiejszy teren prefektury Kagawa. Można go podawać na dwa sposoby: na ciepło i na zimno.
Do tych najbardziej popularnych, podawanych na ciepło należą:
~Kake-udonかけうどん
Najprostszy i zarazem najtańszy udon. Dodaje się do niego posiekaną szalotkę i kawałek surimi (mielone, rozdrobnione mięso ryby.) W Kansai nazywany jest także Su-udonem.

~Tempura udon -  てんぷらうどん 
Udon zwieńczony tempurą- najczęściej krewetką bądź kakiage

~Kitsune-udonきつねうどん
Lisi udon. Podawany z aburaage (sushi w torebkach z tofu)

~Tsukimi-udon 月見うどん
Udon, do którego dodaje się surowe jajko, nori i posiekaną cebulkę. Jego nazwa oznacza tyle, co 'spojrzenie w księżyc'.

~Chikara-udon力うどん
"Udon siły" - dodaje się do niego mochi, czyli ciasteczka ryżowe.

~ Kamaage-udon 釜揚げうどん
Udon podawany z sosem do maczania, przyrządzonym z dashi (czyli japońskiego bulionu) i sosu sojowego. Łapiemy udon pałeczkami przekładamy do miseczki z sosem i szybko wkładamy, siorbiąc głośno, do buzi.

Jeśli chodzi o udon podawany na zimno, najpopularniejszym jest zaru udon 笊うどん Serwowany na bambusowym talerzu, stąd jego nazwa zaru (笊). Tutaj tak samo jak w przypadku Kamaage udon przekładamy makaron do sosu. Tym razem jest to mieszkanka sosu sojowego z mirin (czyli przyprawy płynnej produkowanej ze sfermentowanego ryżu, zawierającej alkohol) i dashi (japońskiego bulionu), a najważniejsza i tak jest siekana szalotka.

Soba

Soba to cienki brązowo-szary makaron z mieszanki mąki pszennej i gryczanej. Można go spożywać zarówno na ciepło np. w zupie jak i na zimno. Makaron ten często podaje się z dodatkiem kilku warzyw – głównie cebuli, papryki, marchewki. Najczęściej przygotowywuje się go 31 grudnia, w Nowy Rok, kiedy to wraz z całą rodziną je się go na kolację.
Sobę można, tak samo jak inne makarony, jeść na dwa sposoby – ciepło (kake-soba) i zimno (zaru-soba).
Makaron ten zaczęto wyrabiać na początku epoki Edo (XVII w.). W połowie XVII wieku powstały pierwsze restauracje specjalizujące się w przygotowywaniu go. Do dziś jest on bardzo popularny w Japonii. Jego zaletami są łatwość w przygotowaniu i lekkostrawność.

Jak należy jeść makarony? Obowiązuje jedna prosta zasada: w całości, głośno przy tym siorbiąc. Dlaczego tak jest? Długie nitki makaronu symbolizują w Japonii pomyślność i długowieczność. Dlatego najlepiej jeść je w całości, nie łamać czy kroić, by w ten sposób nie przekreślić swojej szansy na szczęście i zdrowie. A jeśli chodzi o siorbanie – w Kraju Kwitnącej Wiśni NIE robienie tego podczas jedzenia zupy może być odebrane przez kucharza jako obraza, gdyż oznacza to, iż potrawa nam nie smakuje...