O japońskiej animacji i rysownictwie słów kilka.

Manga i anime jaką dzisiaj znamy przez dziesiątki lat ulegała wielu ewolucjom i wypaczeniom przez co uzyskała taką formę jaką znamy dzisiaj.
Pierwotnie japońskie filmy animowane nazywano manga-eiga co całkowicie charakteryzowało ich ideę. Manga to japońska forma rysunku (komiksu), a eiga oznacza po japońsku film, dlatego te wyrażenie oznaczało po prostu zekranizowaną wersję mangi, ale to nie oznacza że zawsze musiała ona być oparta na mangowej wersji bo jest też wiele produkcji, które zostały zekranizowane, a nie mają one swoich mangowych odpowiedników lub zostały one wydane w późniejszym czasie.
Wraz z rozwojem pewnego zjawiska zwanego globalizacją i rozpowszechnianiem się języka angielskiego na wyspach japońskich jak i świecie po II wojnie światowej, oraz poprzez oddziaływania obcej kultury jak i języka, w latach 40. XX wieku, dość dumnie i typowo japońsko brzmiące słowo manga-eiga zostało zastąpione słowem anime, które wzięło się z od angielskiego odpowiednika animation, które ewoluowało na japońskim gruncie w bardziej skróconą wersje, czyli w wyżej wymienione anime.
Wśród społeczeństwa japońskiego to wyrażenie odnosi się do wszelkich animacji, poczynając od krótkometrażowych produkcji, przez seriale, a kończąc na pełnometrażowych filmach, niezależnie od miejsca pochodzenia animacji. Całkiem inaczej wygląda sytuacja poza Japonią gdzie jego znaczenie uległo całkowitej deformacji w stosunku do pojęcia rozpowszechnionego wśród Japończyków, przez co kojarzy się ono jedynie z twórczością japońskich mangaków, animatorów.
Anime, jak wspomniałem powyżej, wzięło się od angielskiego słowa animation, co po polsku oznacza animacja, a animacja większości odbiorców głównie z krajów Europy, kojarzy się głównie z produkcjami dla młodszego widza, przez co większość rodziców jak widzi animacje na szklanych ekranach swoich telewizorów to są całkowicie przekonani że ich dziecko może to oglądać.
Ja sam doskonale pamiętam jak kilkanaście lat temu, gdy miałem ok. 12 lat, oglądałem South Park i moim rodzicom kompletnie nie przeszkadzało że to oglądam, dopóki w pewnym momencie nie pojawiła się otwarta scena aktu seksualnego. W tamtym momencie, w ciągu jednej sekundy nagle moja matka wzięła pilot, który zazwyczaj w innych sytuacjach, szukała o wiele dłużej, i przełączyła na inny, losowo wybrany kanał.
Tak przynajmniej było kiedyś, (w erze kineskopowych telewizorów) bo dzisiaj ta świadomość jest już trochę bardziej rozwinięta i ludzie zdają sobie sprawę z tego że zdarzają się produkcje animowane o nieodpowiednich treściach jak wyżej wspomniany South Park, The Simpsons czy Family Guy, które z pewnością nie powinni oglądać widzowie poniżej 13 roku życia. Oczywiście nie oznacza to że ta świadomość jest już całkiem im znana, tylko że już jest pewien postęp w porównaniu do lat ubiegłych.
Przez te dość niekonwencjonalne podejście do tworzenia anime, jak i brak strachu do poruszania wielu zagadnień, które w Europie są tematami tabu jak np. erotyka czy homoseksualizm, manga i anime wypełnia tą brakującą lukę w miejscowej popkulturze i jest jednym z czynników ich popularyzacji poza Krajem Kwitnącej Wiśnii.
Bardzo ważną cechą dzięki której anime się rozpowszechniło jest również głębsza fabuła przy której możemy się dość mocno pogubić, implikacje filozoficzne, a to wszystko przedstawione w nietypowym i odległym dla nas świecie lub wręcz przeciwnie, w odzwierciedleniu naszego życia codziennego, jakby to anime było reżyserowane o nas samych. To co napisałem powyżej może się odnosić tylko do kropli wśród wielkiego oceanu wielu nieznanych nam jeszcze tytułów anime bo samo to wyrażenie nie decyduje o tym, do jakich grup wiekowych czy społecznych jest ono przeznaczone.
W produkcjach dla młodszych widzów, często jest przedstawiany wzór człowieka godnego naśladowania, który charakteryzuje się uprzejmością i honorowością. Grup odbiorców jest mnóstwo i nie wiem czy byłbym w stanie je wszystkie wymienić ze względu na ich ilość którą ciężko jest określić bo mógłbym dokonywać coraz bardziej szczegółowych podziałów, co już samo w sobie świadczy dlaczego te japońskie produkcje zyskały tak dużą popularność na całym świecie.
Nie zaprzeczyłbym gdyby ktoś stwierdził że manga jest swego rodzaju formą sztuki, wykraczającą głęboko poza schemat animacji jaką znamy, dając nam ukojenie w ciężkich życiowych chwilach i wpisując się na zawsze w nasze życie kulturalne. Forma mangi zmienia się w dość szybkim tempie i odbiega dość znacząco od ich pierwowzorów ale mimo jednak nie wygląda na to by miała zagubić swą wyjątkową duszę.